'Op eigen voorwaarden kunst maken'; weinig kunstenaars zijn daarin zo extreem geweest als de Belgische kunstenaar Jozef Van Ruyssevelt (1941-1985).

Klassieke thema's als stillevens; interieurs, landschappen en portretten worden gekenmerkt door de eigen weg die hij verkoos te gaan. Van Ruyssevelt schildert zonder uitzondering naar de waarneming. En toch is hij niet in de eerste plaats geďnteresseerd in uiterlijke verschijningsvormen. Hij lijkt eerder gefascineerd door de manier waarop de dingen zich aan hem voordoen. Opvallend is zijn bijna mystieke verhouding tot het licht. Bij zijn dood in 1985 liet hij een indrukwekkend oeuvre na: honderden olieverven, gouaches, pastels en aquarellen.

Reeds tijdens zijn studie aan de Koninklijke Academie van Schone Kunsten te Antwerpen verwierf Jozef Van Ruyssevelt voor zijn grafisch werk de Prijs d'Outrelon de Try en de Regeringsmedaille. In latere jaren de Provinciale Prijs Plastische Kunsten Provincie Oost-Vlaanderen (1964), de Prijs Oscar Nottebohm voor schilderen (1965), de Prijs Camille Huysmans voor schilderen (1977), de Aanmoedigingstoelage Prijs van Rome (1976) en de André Toetenelprijs voor schilderen (1977).

De meer dan honderd etsplaten uit zijn oeuvre zijn opgenomen in het Stedelijk Prentenkabinet van het Museum Plantin-Moretus in Antwerpen. Werken van hem treft men nu aan in verzamelingen van de Belgische Staat, van het Prentenkabinet te Brussel, het Museum van Schone Kunsten te Antwerpen en in talrijke privé-collecties.

Een groot overzicht van zijn werk werd getoond in het Markiezenhof te Bergen-op-Zoom in 1998 en in het Musea voor Figuratieve Kunst "De Buitenplaats" te Eelde in 2001.